Historie

Nieuwe locatie

Toen Golfclub “Het Jagerspaadje” in 1988 verhuisde naar een nieuwe locatie, bleven slechts weinig mensen spelen op de velden van HMHC. Paul Verschoof, de eigenaar van golfshop Gooisch Golfcentrum in Bussum, tegenwoordig The Golf Company, (de winkel bestaat nog steeds!), gebruikte de golfbaan op de hockeyvelden om aspirant golfers te laten kennismaken met het spel. Dit resulteerde in een naam voor deze activiteit: Golfclub Gooisch Golf Centrum. (GGGC). Een aantal mensen begon afspraken te maken en al spoedig vormde zich een clubje. Men kwam een paar keer per week bij elkaar om te golfen en zo nu en dan werden onderlinge wedstrijdjes georganiseerd. Er was ook al een pro. Eerst heel kort Richard (R.M.J.M.) Majoor. Hij was sportleraar aan een middelbare school (St. Aloysius MAVO) ; later kwam Evert Weyers, een gymnastiekleraar in opleiding voor golfpro.

OSO

De OSO, Omroep Sport en Ontspanningsvereniging voor werknemers bij de omroep, inventariseerde in 1989 onder het personeel of er belangstelling zou zijn voor een golfclub en er werd een bijeenkomst uitgeschreven in de Marconizaal in het Mediapark, waar heel veel mensen op af kwamen. De zaal was tjokvol. Dit resulteerde in de oprichting van de OSO GOLFCLUB met 121 leden, die zich en bloc aansloten bij de GGGC. De OSO Golfclub was in eerste instantie een soort “club in de club”. Niet voor lang trouwens; op 19 maart 1991 werd op de jaarvergadering van de OSO Golfclub met algemene stemmen besloten de OSO afdeling met onmiddellijke ingang op te heffen en met zijn allen op te gaan in de Golfclub Gooisch Golf Centrum.

Er kwam een nieuw bestuur. Matthijs van der Lely – voorzitter, Jeroen Jagers – secretaris en Paul Verschoof – penningmeester. Joop Zuman werd baancommissaris. Wil Terschegget, greenkeeper bij de hockeyclub, verzorgde onze greens.

De golfers mochten in die tijd niet zonder meer van het gras afslaan. De hockeyers waren bang dat we hun gras zouden vernielen. Dus had iedereen een stukje vloermat aan zijn tas hangen. De bal moest daarop gelegd worden en dan kon je slaan.

Hoogtepunten

Zolang we ons kunnen herinneren zijn de wedstrijden op zondag de hoogtepunten geweest van onze golfactiviteiten. In 1990 werd er al “getournooid” en zijn ook al de eerste clubkampioenschappen gehouden. Om je handicap te krijgen of te houden is het toch noodzakelijk zo nu en dan eens naar een echte golfbaan te gaan. Dat heeft de wedstrijdcommissie van het begin af twee of drie keer per jaar georganiseerd. In het begin zijn we wel eens met de bus geweest, maar dat werd een zeer luidruchtige bende.

In September 1990 nam Evert Weyers het initiatief tot oprichting van een “seniorenclub”, die op vrijdagochtend zou gaan spelen. De eerste tijd was hij zelf ook iedere vrijdag aanwezig. We namen zelf kannen koffie mee en huisden in het kleine schuurtje dat officieel bij de gemeente te boek stond als bezemkast, maar bij gebrek aan beter als clubhuis dienst deed. “Bunker Bob” snoeide takjes weg en harkte de 4 bunkers aan. In het begin waren er 12 actieve senioren die op vrijdag kwamen spelen. De vrijdagochtend werd steeds meer geliefd bij de leden en na enige tijd waren het niet meer alleen maar oude mensen die op vrijdag speelden. De naam “Seniorenclub” veranderde in “Vrijdagclub” en we verhuisden naar het clubhuis van HMHC. Daar zetten we koffie en werd een kleine bijdrage geïnd van iedere aanwezige. In 1993 zijn we voor het eerst van ons gespaarde geld naar een “Grote Baan” gegaan. Dat was naar Zeewolde. Tot op de dag van vandaag is het uitje met de vrijdagclub een evenement waar we allen steeds weer naar uit zien.

Ledenwerfactie

Toch ging het de club niet altijd voor de wind; Paul Verschoof startte in 1991 een ledenwerfactie waarbij men voor ieder nieuw aangebracht lid een beloning kreeg van twaalf golfballen. Ook waren er toen al leden die geen haast maakten met het betalen van de contributie. Die mensen kregen via het clubblad het dreigement: “Vóór 15 juni betalen of anders royement!”

Op de algemene ledenvergadering van 1 juni 1992 werd een nieuw bestuur gekozen, te weten Pieter Landman – voorzitter en voorlopig penningmeester, Friso Leunge – secretaris en samensteller van het clubblad en Willem van Dijk, die verantwoordelijk werd voor de course en alles daaromheen. Dit drietal ging voortvarend te werk.

De club had toch wat leden verloren, waarschijnlijk omdat niet iedereen golfen op hockeyvelden leuk vond. Die neergang moest gekeerd worden. Er werden nieuwe afspraken gemaakt met het bestuur van HMHC (voorzitter Hans Hillen) over de huur en het onderhoud van de baan. Bovendien werd weer een ledenwerfactie gestart. Een artikel over de golfclub in de Gooi en Eembode leverde zelfs een twintigtal reacties op en ruim de helft van deze mensen is ook daadwerkelijk lid geworden.
Bovendien ging Willem van Dijk energiek aan de slag om zwartgolfers van de baan te sturen. We zien het nog voor ons. Als Willem iemand ontdekte die hij niet kende, stapte hij eropaf. Hij vroeg dan naar het bewijs van lidmaatschap. Kon men dat niet onmiddellijk tonen dan tikte hij op zijn horloge, wees met gestrekte arm naar het hek en zei: Ik geef u vijf minuten! Dat werkte altijd; die mensen zag je nooit meer terug!

Eerste informatie bulletin

Het eerste informatiebulletin kunnen we beschouwen als de voorloper van ons clubblad. Het kwam uit op 18 september 1989. Begin jaren ‘90 komt het clubblad regelmatig uit. Het heet de eerste tijd “De Gooische” en later “De Korte Golf”. Eindredacteur en bijna de enige schrijver is Friso Leunge. Het tweede nummer van 1992 heeft nog als ondertitel “Clubblad van Golfclub Gooisch Golf Centrum”. Er moet in die tijd toch iets besproken zijn, want Blad nr. 3 heeft als ondertitel “Clubblad van De Gooise Golfclub”. Ook wordt de club in de artikelen voor het eerst Gooise Golfclub genoemd. Het clublogo, ontworpen door Marion Cauvern, wordt voor het eerst gebruikt bij de convocatie voor de ledenvergadering van 23 februari 1993. Op deze ledenvergadering wordt de nieuwe naam van onze club statutair vastgelegd en is er een eind gekomen aan de voorgeschiedenis.

Wij danken Herman van ‘t Hof, Pieter Landman en Paul Verschoof voor het bewaren van alle documenten en het aanvullen van onze herinneringen.

Ineke Trebert & Gerry Cauvern.